Örüyorum

Merve Dündar’ın iç dünyasında zihnini meşgul eden kelimelerin rastlantısal ve deneyimsel olarak dışa vurumlarından oluşan bu kâğıt kolajları, Dündar’ın zihin topografyasını izleyiciye cesurca açtığı ve seyirciyle etkileşime giren canlı organizmalar gibi. Kolajlar, kesilmiş küçük kâğıt kelimelerin yığınlarından oluşan bir form oluşturuyor. Kelimeler yeni formlarıyla yeni anlamlara, anlamlar ise forma dönüşüyor. Kolajların oluşturduğu sınırsızlık ve karmaşa hissi içinde bulunduğumuz post-modern dönemin bilgi akış yöntemlerinin hızının yarattığı manipülasyonları beden ve doğa formlarının izleriyle bütünlüyor.